رسم درخت محتوا یکی از قدیمی‌ترین روش‌ها است. حتی در کتاب‌های کاغذی قدیمی هم از این مورد برای دسته‌بندی موضوعات مختلف استفاده می‌کردند. اما عصر تکنولوژی به شما این امکان را می‌دهد تا تمامی مطالب را در یک مکان گردآوری کنید. برای استفاده از سیستم‌های مدیریت محتوا (CMC)، درخت محتوا (Content tree) بهترین ایده است. در واقع تمام سیستم‌های مدیریت محتوا، درخت محتوا را به عنوان هسته اصلی کار قرار می‌دهند.
ساده‌ترین درخت محتوا ساختار والد- فرزند دارد. به این صورت که یک موضوع اصلی را به عنوان ریشه یا گره اصلی دارید که در حکم والد است و سایر اتفاقات به صورت زیرمجموعه‌هایی از آن رسم می‌شود که به آن شاخه یا کودک گفته می‌شود. این نوع از درخت‌های تولید محتوا یکی از ساده‌ترین و البته مهم‌ترین درختان محتوا هستند که رسم آنها چندان تازه و پیچیده نیست.
در سیستم‌های مدیریت محتوا، دسته‌بندی محتوا بر اساس نوع (type) انجام می‌شود. ساختار این دسته‌بندی در نگاه اول بسیار ساده و زیبا است و با کلیک بر روی هر قسمت می‌توانید به جزئیات بیشتر در هر بخش دست پیدا کنید.
انتخاب موضوع محتوا به دو مورد بستگی دارد:
- ویژگی‌هایی که موضوع مورد نظر دارد.
- ارتباطی که موضوع با سایر محتوا دارد.
ممکن است این دو نکته شبیه به هم باشند اما در نظر گرفتن آن بسیار مهم است. بعد از انتخاب موضوع اصلی می‌توانید مسائل مرتبط با آن را به عنوان شاخه‌ها یا بچه‌ها در نظر بگیرید و طرح کامل درخت محتوا را رسم کنید.
یک ساختار درختی یا شکل درختی شیوه‌ای از ارائه محتوای طبقه‌بندی شده در قالب یک نمودار است. نامگذاری ساختار درختی به دلیل شباهت نمودار ارائه طبقات به شکل یک درخت است. با این حال شکل اصلی ساختار درختی برعکس یک درخت است و ریشه ساختار (طبقه اصلی) در بالا و برگ‌ها (زیرطبقات) در پایین نمودار قرار می‌گیرند.
مفهوم درخت محتوا مفهومی انتزاعی است و به اشکال گوناگون استفاده می‌شود. یکی از انواع استفاده‌های این نمودار توصیفی در محتوای درختی (content tree) در علوم کامپیوتر است. محتوای درختی در خود سیستم عامل کامپیوتر یا در شبکه‌های اینترنتی برای طبقه‌بندی و سازماندهی بخش‌های مختلف داده‌ها استفاده می‌شود. نمودار کلی درخت محتوا از این قسمت‌ها تشکیل می‌شود:
نود (node): بخش اصلی یک درخت محتواست که در کامپیوتر به قسمت‌های یا وسایل مختلف موجود اشاره می‌کند و در وبسایت‌ها یا شبکه‌های اینترنتی به هر چیزی که دارای یک آدرس آی‌پی باشد اشاره می‌کند. نودها قسمت‌های مجزای یک درخت محتوا هستند و شامل فهرستی از لینک‌ها می‌شوند.
شاخه (branch): خطوط متصل کننده نودها را شاخه می‌گوییم.
بچه (زیرنود): به زیرمجموعه‌های یک نود اصلی که دارای قسمت‌های مختلفی است بچه‌نود یا زیرنود می‌گوییم. اگر نودی دارای هیچ بچه‌ای نباشد به آن برگ می‌گوییم.
ساختار درخت محتوا یکی از سیستم‌های مدیریت محتوا است که دسترسی به اجزای مختلف یک سیستم عامل، یک شبکه اینترنتی و یا یک وبسایت را ساده‌تر می‌کند؛ به این شکل که بخش اصلی و مرکزی به عنوان ریشه ساختار در بالاترین قسمت ساختار درختی قرار گرفته و سایر اجزا و قسمت‌ها در طبقه‌بندی‌های زیرین تقسیم‌بندی می شوند.
ساختار درخت محتوا در هسته سایت
برای ایجاد ساختار درخت محتوا، طراحی‌های گوناگونی وجود دارد که ما در اینجا به یکی از آنها اشاره می‌کنیم.
ایده اصلی ایجاد ساختار درخت محتوا در یک سایت این است که تمامی بخش‌های سایت به شکل منظم، ساده و سازماندهی شده در اختیار ویراستار قرار گیرد تا بتواند به راحتی به تمامی مطالب دسترسی داشته باشد.
مقدماتی‌ترین بخش ساختار یک وبسایت «نود» (node) است که شامل دو زیرنود (بچه نود) یکی نود صفحه اصلی و دیگری نود کتابخانه‌هاست.
نود صفحه اصلی به عنوان یک صفحه ورود در زمان دسترسی اولیه به سایت عمل می‌کند و یک کتابخانه به عنوان مکانی برای قراردادن تمامی محتوای سایت عمل می کند که آنها را در سراسر سایت در دسترس قرار می دهد.
نحوه ساخت درخت محتوا متنوع است. بهترین نوع آن، نوشتن اسم نود صفحات از حروف کوچک و بدون هیچ فاصله‌ای است؛ زیرا این نود به‌طور مستقیم به شکل یک آدرس صفحه (URL) ترجمه می‌شود و درنتیجه به آدرس‌های (URL) آشناتری نیاز داریم تا راحت‌تر به آنها دسترسی پیدا کنیم. اگر فراتر از آن می‌خواهید یک پایپ‌لاین (کانال ارتباطی) شخصی ایجاد کنید تا بعد از ایجاد نودها، به طور خودکار اسامی آنها را در صورت لزوم تغییر داده و آپدیت کند.
برای زیرصفحه‌هایی که تحت صفحات مکمل ایجاد شده‌اند و به نقشه سایت یا دسته‌بندی آن متصل نیستند، اسم مستعار در نظر بگیرید تا به شکل صفحات جانبی در دسترس قرار گیرند. (آزمایش کنید)
در مورد سایت‌های چندگانه یا وب‌سایت‌های بسیار گسترده نیز به همین روال و با در نظر گرفتن نودهای کلان می‌توان ساختار درختی را اجرا کرد؛ نودهای کلان مکانی برای قرادادن محتوای به اشتراک گذاشته شده بین سایت‌های مرتبط است؛ حتی سایت‌هایی که از منابع داده مشترک و شاخص استفاده می‌کنند نیز آن داده‌ها را در قسمت نود کلان قرار می‌دهند. همچنین صفحات به اشتراک گذاشته شده را نیز می‌توان در بخش صفحات مکمل در نود کلان جایگذاری کرد.
این نکات را همیشه به خاطر داشته باشید:
- اگر ارجاع به یک آیتم در سایت ضرورت دارد از ارجاع به وسیله آدرس (مسیر) آیتم اجتناب کنید و از آی‌دی آیتم استفاده کنید، زیرا مسیر آیتم ممکن است تغییر کند. برای مثال زمانی که ویراستار یک آیتم را جابجا کند یا نام آن را تغییر دهد، مسیر آن عوض می‌شود.
- قراردادن صدها زیرنود (بچه نود) در زیر یک تک‌نود روش نادرستی است. سعی کنید از طبقه‌بندی‌های بیشتری برای مدیریت محتواها استفاده کنید.
- اگر ذخیره‌سازی حجم عظیمی از اطلاعات در وبسایت ضروری باشد هیچ‌گاه آنها را به صورت طبقه‌بندی در نودها در هسته‌سایت (سایت‌کور) ذخیره نکنید چون منجر به ایجاد صدها زیرنود می‌شوند. سعی کنید از گزینه‌های جایگزین برای ذخیره‌سازی مانند باکت (Bucket) استفاده کنید.
- برای ویژه‌سازی یک ساختار محتوا از قالب‌بندی شاخه‌ها استفاده کنید.
- از گزینه‌های مانند insert(درج) برای ویژه‌سازی انواع زیرنودها استفاده کنید تا زیر هر نود بتوان گزینه درج را قرار داد.
- از آیکون‌هایی استفاده کنید که به ویراستار اطلاعات تصویری درباره محتوا می‌دهد. این شیوه به ویراستار کمک می‌کند تا راحت‌تر نودها را از هم تشخیص دهد. در اختصاص آیکون‌های مناسب دقت کنید و آیکون‌ها را تنها به شکل تصادفی انتخاب نکنید.
فقط تولید شده بود، خیلی ساختارمند و مشخص نبود.
سلام، خسته نباشید
مطالبتون خیلی مفید و جذاب ب
خیلی ممنونم از شما
مطالب خیلی گنگ و نامفهوم نوشته شده
درود
سپاس از اطلاعات مفیدتون.